عمده حرف این است که فرق است مابین قوای مسلح ایران با قوای مسلح عراق. فرق است مابین فرماندهان قوای مسلح ایران با فرماندهان قوای مسلح عراق و آن این است که این ها به اسلام فکر می کنند و روی قواعد اسلام می خواهند عمل بکنند و لهذا به شهرهایی که دفاع ندارند، به مردم بازار و به مردم و فقرای جاهای دیگر کاری ندارند و فقط اگر چنانچه الزام پیدا کردند که یک مثلآً توپی بیندازند، یک بمبی بیندازند، به همان مراکزی که مراکز قدرت شیطانی است، این ها هجوم می کنند. لکن فرماندهان عراق از خدا بی خبرند. اعتقادی به این مسایل ندارند و لهذا توی شهرها می اندازند بمب هایشان را. در خرمشهر، در اهواز، در این جاها. شهرها را هدف قرار می دهند. ما دستمان بسته است از این جهت که نمی خواهیم مردم عادی و مردم بیگناه تلف بشوند و آن ها دستشان باز است از باب این که اعتقاد به آن چیزهایی که در اسلام مطرح است، آن چیزهایی که انسان «بما انه» انسان می فهمد آن چیزهایی که شرف انسان اقتضا می کند آن ها این مسایل پیش شان مطرح نیست... لکن اینطور نیست که مملکت ایران نتواند این ها را از بین ببرد. لکن می خواهد قدم قدم پیش برود که مبادا بیگناه ها خدای ناخواسته زیر پا بروند. پس ماباید روی قواعد اسلامی عمل بکنیم. قدم به قدم پیش رفتیم، تکه تکه جلو رفتیم و آن ها خیال کردند قدرتی در کار نیست. حالا فهمیدند آن ها که نه قدرت هست، لکن قدرتمندان این جا روی یک قواعد عمل می کنند و قدرتمندان اشرار روی یک قواعد دیگر عمل می کنند و لهذا آن ها مراکز جمعیت را، هرجا پرجمعیت است، آن ها به توپ می بندند. این ها می خواهند همان هدف هایی که مربوط به قوای مسلحه آن هاست نابود بکنند.
آثار،وصیت نامه شهدای اردبیل